Dziękuję za wyważony i rozsądny komentarz. Za słowa krytyki również, którym... muszę przyznać rację. Bo to prawda, że najbardziej trafnie i najlepiej pisać o własnych doświadczeniach i na ich podstawie wnioskować na temat rzeczywistości. I nie zaprzeczę też, że w tym wpisie nie piszę o idealnej rzeczywistości, bo piszę. Tylko, że mi właśnie o to chodzi, że powinniśmy dążyć w życiu i wzorować się na pewnych wartościach bezdyskusyjnych, podstawowych, wręcz idealnych. Taką wartością jest na przykład życie. Natomiast w przestrzeni publicznej coraz częściej odnosimy się do tego co relatywne. To jest punkt odniesienia uważany za jedynie słuszny. Właśnie często powtarzamy, że każdy ma własne podwórko i na nim powinien uprawiać grządki. I stąd coraz częściej toniemy w pomieszaniu wartości. Tak jak Ci, którzy je relatywizują na przykład w jednym twierdzeniu uważając, że wszystkie osoby są równe, aby chwilę wcześniej popierać aborcję, odbieranie życia i wyklinać tych, którzy stają w jego obronie. Nich nazywają odbieranie życia odbieraniem życia, tak jak jest na prawdę i dalej grzebią w swoim ogródku. A ja będę w swoim. Natomiast udział w manifestacjach, deklaracje na blogu, Facebooku to już nie jest "własny ogródek". O to mi chodziło w mojej wypowiedzi, nie o ocenę indywidualnych przypadków, których nie znam.

Nie zasmucisz mnie :) Cieszę się, że ten przykład który podałam jest raczej wyjątkiem od reguły. Sama bardzo chcę, aby tak było i w to wierzę. Zresztą na wierze kończyć nie muszę, bo nie żyję w oderwanym świecie i też spotykam wiele osób, także kobiet o poglądach feministycznych, które są miłe i rozsądne. Chociaż się z nimi nie zgadzam to mam do nich szacunek, bo one mają do mnie. Dziękuję za komentarz!

Ja rozumiem różnicę między tymi pigułkami. Tym bardziej, gdy zwróciła mi Pani na to uwagę. Ale w tekście odnoszę się do intencji z konkretnej wypowiedzi, a nie skutków działania. Odnoszę się do pojęcia ewentualnego dziecka, tego jakie skutki ma wprowadzanie takiego sformułowania (i innych podobnie relatywnych) do przestrzeni publicznej. Być może zdecyduje się Pani doczytać i zrozumieć moje intencje. Dziękuję za komentarz.

Dziękuję Pani Ilono. Nie chciałabym, aby pod tym postem rozgorzała dyskusja o aborcji, bo nie chcę tym postem prowokować ludzi do kłótni między sobą i jeszcze bardziej dzielić. Niestety z pisaniem o pewnych podstawowych wartościach jest tak, że jeśli zrobi się to w sposób bardziej ogólny wyjdzie zbyt filozoficznie i nikt nie będzie w stanie tego przeczytać, zrozumieć. Jeśli natomiast posłużymy się przykładami z życia, to te przykłady przyćmią prawdziwy sens treści, którą się chce przekazać. Tak jak w tym wypadku. A mi bardzo zależy, żeby być dobrze zrozumianą, że punktem wyjścia jest nie takie czy inne podejście do ludzkiego ciała, początków życia itd. O tym można dyskutować w zasadzie bez końca i ludzie nigdy się nie dogadają. Na początku powinna być uczciwość, nie relatywizowanie wartości. a w przestrzeni publicznej zdarza się to bardzo często, jak w przykładach, którymi się posłużyłam. Uważa się dziś, że każdy ma prawo hodować w swoim ogródku nawet pokrzywy, jeśli pomagają mu żyć lepiej, łatwiej, przyjemniej i nazywać je stokrotkami. Ok, ale problem zaczyna się wtedy, gdy jego sąsiedzi też tak robią, potem sąsiedzi sąsiadów i na końcu nikt już nie pamięta co jest prawdziwą stokrotką i dlaczego pokrzywy są kiepską ozdobą dla ogórdka. Dziękuję za komentarze.